شغل یا حرفه ی افراد می تواند بخشی از هویت مشخص آنها باشد. تا آنجا که یافتن هدف ( معنا ) در زندگی پس از بازنشستگی برای عده ای چالش برانگیز می شود به خصوص در پزشکان.
بر طبق گزارش منتشر شده در تاریخ ۱۶ اوت در مقاله روانپزشکی JAMA مفهوم هدف در زندگی به اندازه گیری عینی از عملکرد جسمی ( فیزیکی ) افراد در سن ۵۰ سالگی مربوط است. این مطالعه با حمایت از نقش عوامل روانشناختی مثل انعطاف پذیری و هدف در سلامت و بیماری و حمایت از ایده که تخصصان باید در مورد هدف از زندگی با بیماران سالمند شان صحبت کنند به ادبیات در حال رشد این حرفه افزوده است.
اریک کیم ( PHD از دانشگاه هاروارد ) وهمکارانش با مطالعه و بررسی داده های مربوط به بهداشت و بازنشستگی بزرگسالان آمریکایی بالای ۵۰ سال را در دو نقطه زمانی ( سال ۲۰۰۶ و سال ۲۰۱۰) بررسی کردند.
در سال ۲۰۰۶ ، در بررسی هدف زندگی از یک مقیاس ۷ موردی که مقیاس های سلامت روان است استفاده شد که در آن افراد درجه یک با یک گزینه موافق بودن( مقیاس کیلرت) و در سال ۲۰۰۶ و ۲۰۱۰ قدرت دست وسرعت پیاده روی آن ها را با استفاده از ابزار و پروتکل های استاندارد بررسی کردند.
نتایج نشان داد در افرادی که هدف پایه و اصلی درزندگیشان وجود دارد در پیگیری ۴ سال کاهش کمتری در سرعت پیاده روی دیده می شود وحتی قدرت دست نیز افزایش داشت.
کیم و همکارانش نوشتند: اگر چه مکانیسم هایی که به وضوح اثرات داشتن هدف در زندگی بر سلامتی را نشان دهند ، هنوز مشخص نشده اند ، اما احتمالا به شکل غیر مستقیم مانند سایر رفتارهای مرتبط با سلامت و به شکل مستقیم شغل درتغییرعملکرد بیولوژیکی تاثیرمی گذارند.
به عنوان مثال افراد دارای اهداف ارزشمندتر در مراقبت از سلامت خود کنترل و نظارت بهتری دارند ودر فعالیت های سالم تر نیز شرکت می کنند.
کارول ریف ( PHD از دانشگاه وسیکانسین ) در یک مقاله در ( مجله JAMA ) اشاره کرده است که اخیراً اثرات و پتانسیل محافظتی ( هدف زندگی ) تمرکز اصلی روان پزشکی شده است.
ریف نوشت هدف از زندگی ابتدا از تجربیات زندگی دیکتور فراللک که سه سال در اردوگاه کار اجباری نازی ها بود برداشت شده است.
از ان زمان به بعد بیش از ۵۰۰ نشریه پیرامون نظریه معناگرایی او رشد کرده اند و روان درمان گری نیز در این حوزه فعالیت زیادی کرده است.
از ریف پرسیده شده چگونه داشتن هدف به افراد یالم کمک می کند؟ او پاسخ داده: یک احتمال این است که افراد مسن هدفمند در فعالیت جسمی روزانه تحرکات بیشتری دارند به عبارت دیگر آنها هر روز ، روزی می برند و کار می کنند. بنابراین ارزیابی دقیق تر از اهداف زندگی ممکن است نشان دهد که چگونه مراقبت های عملکرد فیزیکی در بعضی افراد مسن باقی می ماند. مطالعات مداخله ای در حال افزایش نشان داده است که رفاه روان شناختی قابل تغییر است وبه نظر می رسد با کاهش یا افزایش ورودی های محیطی کاهش یاافزایش یابد.
این ایده ها با ارزشند . رهبری یک زندگی هدفمند نه تنها احساس خوب و معنی داری دارد بلکه به معنای انسانی نیز می تواند زمینه ای از پتا نسیل غنی جهت برنامه های آموزش بهداشت عمومی و کمک به سلامت جامعه پیرامون ما باشد.
رئیس انجمن روان پزشکی آمریکا(APA) دیلپ جستر به عنوان رهبر و پیشگام روانپزشکی مثبت شناخته شده است.
وی در مساحبه ای با خبرگزاری روانپزشکی گفت: نتایج تحقیقات روانپزشکی حمایتی گسترده از رابطه بین سلامت جسمانی را نشان می دهد.
یافتن معناء هدف در زندگی برای بزرگسالانی که از شغلشان باز نشسته می شوند که بخشی از هویت آنها بوده می تواند بسیار چالش برانگیز باشد و این امر مخصوصاً برای پزشکان ویژه تر است.
چستر به خبرگزاری روان پزشکان گفت: هیچ پاسخ یکسانی برای هدف زندگی افراد مختلف وجود ندارد.
پزشکان می توانند به متن پاسخ کمک کنند و از بیماران مسن تر خود بپرسند : اهداف شما در زندگی چیست؟
چون بیماران احتمالاً این را خودشان مطرح نمی کنند.
مقالات مفید دیگر: