درمان
عمده ترین قسمت درمان اختلال سایکوتیک شامل انواع داورهایی است که براساس نوع اختلال و نظر تخصصی روانپزشک مسئول بیمار انتخاب می شوند . معمولاً درمان طولانی مدت و دارای مراحلی است با کامل کردن دوره درمانی احتمال بازگشت اختلال را به حداقل می رسد .
مراحل درمان
ارزیابی:
در این مرحله پزشک به ارزیابی اولیه بیمار می پردازد و اطلاعاتی را از خانواده ، دوستان ، مدرسه و سایر منابع کسب می کند و در صورت لزوم آزمایشات و رادیو گرافی های خاص درخواست می شود و براساس کل اطلاعات بدست آمده برنامه درمان مشخص می گردد .
درمان دارویی :
دارو نقش مهمی در مدیریت کردن علائم ، کوتاه نمودن دوره بیماری و جلوگیری از حملات بعدی دارد . درمان دارویی باید تحت نظر روانپزشك باشد و مدت زمان درمان نیز توسط روانپزشك تعیین می شود . بیمار نباید زودتر از موعد مقرر و بدون نظر روانپزشك داروی خود را قطع نماید. درمان دارویی دارای مراحل مختلفی است که به آنها اشاره می شود .
دوره حاد :
مرحله حاد اختلال زمانی است که بیماری فعال است . علائم اختلال به طور کامل مشاهده می شود . در این مرحله بیماری با افت شدید عملکرد و اختلال در رفتار فرد همراه می باشد به طوریکه موجب گرفتاری و دردسر اطرافیان می شود . در این دوره معمولاً بیمار متوجه بیماری خود نیست و توسط همراهان به مراکز درمانی آورده می شود . بنابراین ممکن است بیمار برای درمان همکاری نکند و یا رفتارهای پرخاشگرانه و غیرقابل کنترل داشته باشد . در مواردی نیز نیازمند بستری است . پس از ارزیابی اولیه توسط روانپزشک و انجام آزمایشهای لازم و سایر اقدامات تشخیصی ، درمان آغاز می شود. مدت زمان درمان دوره حاد اختلال معمولاً سه ماه است .
دوره نگهدارنده :
مرحله نگهدارنده از زمانی که شدت بیماری کاهش یابد و یا علائم از بین می روند ، شروع می شود. هدف درمان در این مرحله جلوگیری از عود بیماری است .
دوره پیشگیری :
در مواردی که چند دوره از اختلال وجود داشته لازم است بعد از درمان نگهدارنده درمان پیشگیرانه هم انجام گیرد که مدت زمان آن برحسب دفعات عود متفاوت بوده و بین سه تا پنج سال و گاهی مادام العمر است .
درمان دارویی هر یک از این دوره ها با نظر روانپزشک تعیین می شود .