روان درماني به شيوه هايي گفته مي شود که در آن مشکلات روانشناختی مراجعین از طریق دریافت مصاحبه روانشناختی، گرفتن پیشینه، مصاحبه با اعضای خانواده، استفاده از تست های روانشناختی تشخیص داده می شود و جلسات رواندرمانی فردی برحسب میزان و شدت مشکلات روانشناختی فرد تعیین می گردد. در طول جلسات رواندرمانگر تکالیفی به مراجع می دهد چرا که هدف رواندرمانی تعاملی دوسویه بین درمانگر و مراجع می باشد برای رسیدن به اهداف درمانی. هر رواندرمانگر بر حسب تخصص و علاقندی اش با استفاده از یک رویکرد خاص به کار رواندرمانی مشغول است. توانمندساختن بیمار در مقابله با مسایل روانشناختی، آموزش مهارت های روانی، مقابله با افکار منفی و تعدیل هیجانات منفی از اهداف نهایی رواندرمانی می باشد.